ဒီလိုပါကြာ

ထိုင္းကေန အမိေျမ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုျပန္လာေတာ့ ဟိုေနရာ၀င္ ဒီေနရာထြက္နဲ႕ လြယ္လြယ္ပင္ ကိုယ့္အိမ္ကိုမေရာက္ႏုိင္ (ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ သြားခဲတဲ့ ခရီးေၾကာင့္ရလာသည့္ စိတ္ညစ္စရာ စိတ္ပ်က္ရာေတြၾကားက ေပ်ာ္စရာေတြကို ေနာက္မွပင္ ေရးေတာ့မည္ အခုေတာ့ ဒီလိုပါကြာ) ေရာက္ျပန္ေတာ့လည္း အလုပ္ေတြက ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ေစာင့့္ေနတာမသိေတာ့ လုပ္လိုက္ရတာ အေမာ မိဘအလုပ္ဆိုေတာ့ ဒီလိုဘဲေလ ကိုယ့္ခ်စ္သူဆီက ေမးလ္ကိုေတာင္ မွန္မွန္မစစ္အား အခ်ိန္မ်ား နည္းနည္းေလးရတယ္ဆိုရင္ဘဲ ဖုန္းေလးအေျပးကေလးဆက္ နဲ႕ အလုပ္ကိုရႈပ္ေနတာဘဲကြာ ဒီေတာ့ ေမးလ္ေတာင္မွန္မွန္မစစ္အားတဲ့ ဘ၀မွာ ဘေလာ့ကို လက္လွမ္းႏိုင္ဖို႕ဆိုတာေ၀းေရာ ဒီလိုနဲ႕ ဘေလာ့မေရးေတာ့ဘူးေလ လို႕ ေတြးေနသည့္အခ်ိန္မွာပင္ ေတြ႕လိုက္ရသည္႕ သူတို႕အားနည္းခ်က္ အကူညီေတာင္းသူကလည္းရွိေနေတာ့ တတ္သည္ ပညာ မေနသာ ဆိုသလို ဘေလာ့ ဘက္ကို ျပန္ေရာက္လာတယ္ဆိုပါေတာ့ ဗ်ာ ... လက္တြဲ သူမဲ့လို႕ ပညာငတ္ေနတဲ့ ၿမိတ္သူ ၿမိတ္သားမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ ဘက္က တတ္ႏိုင္သေလာက္ လက္တြဲပီ သင္ေပးသြားသလို online သူငယ္ခ်င္းမ်ားအေနနဲ႕ လည္း တတ္ႏိုင္သည့္ဘက္မွ ၀င္ေရာက္ ကူညီေပးေစခ်င္တယ္ .... အဲ ကၽြန္ေတာ္ကေန သင္ေပးမယ္ဆိုတာေတာ့ ဟုတ္ေနေပမဲ့ ေနာက္ ျပသနာတစ္ခုက အသံုးစရိတ္ ဘေလာဆိုတာ အခုလုပ္ အခုခ်က္ခ်င္း ရတာမ်ဳိးမဟုတ္ ဒီေတာ့ အခ်ိန္ ဒီအခ်ိန္ေတြ ၾကားမွာ ကုန္က်စရိတ္က တစ္ခုတည္းေသာ PAC myeik ကဘဲ ရုိက္တာလားေတာ့ မသိ တစ္နာရီ ၁၀၀၀ က်ပ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕လို မိဘဆီက လက္ဖ်န္႕ေတာင္းတဲ့ သူေတြအဖို႕ အခက္ေတြ႕ျပန္ေရာ အင္ေနာ ခက္တယ္ ခက္တယ္ ... ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲေနာ္ ...