Blgger တစ္ေယာက္ရဲ႕ ခရီး

ကိုယ္ထမင္းကိုယ္ စားပီ သူမ်ားအေျပာခံခ်င္လို႕ ........" အဲ .... ဟုတ္ေပါင္" ...ေျပာခ်င္လြန္:လို႕ ေလာသြားတယ္ ......... ဟတ္ဟတ္ ..... ေျပာမယ္ေနာ္ ....... ဘာမွဟုတ္ဘူး ....
ဘေလာက္ကိုထိုင္ၾကည့္ပီ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ေနာက္ေၾကာင္းေတြကို ျပန္စဥ္းစားေနမိတယ္ ..... ဘယ္ကေန ... ဘယ္လိုု Blogger တစ္ေယာက္ျဖစ္လာတယ္ ...... "ျဖစ္ပီလား ..သိေသးဘူး .... ေမးၾကည့္အံုးမယ္" .......
ခ်င္းမိုင္မွာရွိတဲ့ အခ်ိန္ကေပါ့ဗ်ာ .... ခ်င္းမိုင္ကို ကၽြန္ေတာ္ အရမ္းသေဘာက်တယ္ ... သူရဲ႕ရာသီဥတု နဲ႕
တည္ေနပံုကအစ ျမန္မာရဲ႕ အရိပ္ေငြ႕ေတြရွိေနတယ္ ... ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေနရသလိုခံစားရတယ္ ... ၿမိဳ႕အႏွံပတ္ပီ
ျမန္မာလက္ရာေတြရွာစားခဲ့ၾကတာေတြ .... ကိုေစာသန္းေအးရဲ႕ ကြမ္းရာတစ္ရာရဖို႕ .. ဆိုင္ကယ္မီနစ္ ၃၀ ေလာက္ေမာင္:ခဲ့ရတာေတြ .... ညနက္သန္းေကာင္ သူငယ္ခ်င္းေတြအုပ္ဖြဲ႕ ဘီယာဘာ ထိုင္ခဲ့တာေတြ ... "အဲဟုတ္ေပါင္ ... ေကာဖီဆိုင္ပါ" ....

ေန႕ခင္းဆို ေနမင္းႀကီးေနာက္ေရာက္မွ ထ ဆႏၵျပတဲ့ ဗုိက္ ကိုျပည့္ရေသးတယ္ .... သူမ်ားေတြ ေက်ာင္းျပန္ အနားယူတဲ့ အခ်ိန္မွ ေက်ာင္းကို ကုတ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႕လာ ... ၿခံအ၀ကေန ... ဆရာ၇ွိလား .. ဘာလုပ္ေနလဲ ... ဆရာလစ္တာနဲ႕ ေနာက္ေဖးကို ဖေႏွာင့္ေပါက္ပီေျပး၀င္ ရတယ္ ..... ဘယ္သူရွိမလဲ ထံုးစံအတိုင္း ရုံးတာ၀န္ခံ အစ္မရယ္ ... စာၾကည့္တိုက္တာ၀န္ယူတဲ့ အစ္မ ႏွစ္ေယာက္ စကားတစ္ေျပာေျပာ နဲ႕ ခ်က္ျပဳတ္ေနတာကို ေလခ်ဳိေသြးပီ ... ဟိုလည့္ ဒီလည့္နဲ႕ ကြန္ပ်ဴခန္းကို၀င္ပီ ဂလီေတာ့တယ္ .... "ဂလီေတာ့ ဂလီတယ္ ဒါေပမဲ့ chatting ကိုဂလီတာ ... အထင္မႀကီးနဲ႕" ....

"အဲ ... အာပလာႀကီးေတာ့ တစ္ေယာက္ရွိတယ္ .... မဟုတ္ဘူး ... မာစတာႀကီးပါ .. သူက စိတၱဇေရာဂါရလို႕ ေဆးရုံးပို႕ရေတာ့မယ္" .... ကၽြန္ေတာ္တို႕ chatting ရိုက္ေနရင္ သူက Google ကို ဂလီ့ေနတတ္တာ .... သူဂလီ့ရတဲ့ အေၾကာင္းက ... type ကေႏွး စာလံုးေပါင္းကမရ ဗိုလ္လို က မတတ္ေတာ့ ... သူကဂလီ့
ကိုယ္ကေနာက္ကရွင္း ... ၾကာေတာ့ စိတ္မရွည္ခ်င္ ... ကိုယ္ေတာ္လည္း သိတယ္ထင္ပါရဲ႕ ... chatting မလုပ္ေတာ့ ....

"ေတြ႕ပီ ေတြ႕ပီ"လို႕ သူေအာ္ေနတယ္ ၾကည္႕လိုက္ေတာ့ ေဟာ အစြဲလမ္းႀကီးတဲ့ မႏၱေလးသား ေမာင္လွတဲ့ ... အဲ .. သူကလည္း ၾကြားတယ္ဟ ... သူ႕မႏၱေလး အေၾကာင္းေပါ့ .... အမယ္ ဘယ္လို လုပ္ရမယ္ အက်ဥ္ကေလးေတြ ရွင္းျပထားတယ္ .... စိတ္၀င္စားတယ္ ..... "စိတၱဇ မင္း စမ္းထား ရရင္ေျပာေနာ္ ... chatting ျပန္လုပ္မယ္" ....

"အင္" ဆိုပီ ထိုင္ဖတ္ေနတယ္ ... သူလုပ္ေနပီ စိတၱဇ ရုပ္လံုးေပၚလာေတာ့" အဲ ဟုတ္သား အဆို:ဘူးကြာ" .... ဒါဘဲ ေျပာတယ္ ... အဲ ကိုယ့္ဆရာသမားကမေနဘူး ... သူလုပ္ထားတာကို ဘယ္ေလာက္မ်ား ၾကြားခ်င္လဲ မသိဘူး .... ေနာက္တစ္ေန႕ ဘယ္သူ online တက္မလဲ စိတၱဇနဲ႕ ေတြ႕ဖို႕သား ျပင္ေတာ့ ေက်ာင္းမွာရွိသမွ် ကြန္ပ်ဴတာ အားလံုး သူ႕ file ဘဲ .... မာစတာႀကီးလို႕ေခၚရင္ စပ္ဖီဖီနဲ႕ ပိုအက်ဳိးဘူး ... ဆဲသမွ်ကိုလည္း ပန္းနဲ႕ေပါက္သလားဘဲ ... အေၾကာင္းမထူး ...

အဲအေတြးတစ္ခုေပၚလာတယ္ ... "ေဟ့ ငါတို႕ေရးတဲ့ ကဗ်ာေတြ စာေတြကို တင္လို႕၇တယ္ " .... ကိုယ္ခံစားခ်က္ေပါ့ .... ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေတြ အရုိးက်ေတာ့မယ္ ဖတ္မဲ့ သူရွိဘူး .... ေပးလဲဖတ္ရဲ႕ဘူး ..."ရွက္လို႕ "... အဲ လိုေတြးတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ ... Blogger ေတြရဲ႕ၾကာမွာ ျငင္:ပြားမႈေတြရွိလာတယ္ ..... ရသစာေပေတြေရးတဲ့ ....Bloge ကို ေ၀ဖန္ၾကတယ္ ... ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုေျပာခ်င္တာ ... ကၽြန္ေတာ္ ကို ဒီလို ဘေလာက္တစ္ခုျဖစ္လာေအာင္ တြန္းပို႕ေပးတာ ရသစာေပေတြပါ .... IT ဆိုတာဘာမွနားမလည္ .... သူမ်ားေတြလို ဘြဲႀကီးငယ္ကို ႏိုင္ငံတစ္ကာမွာ ယူတဲ့သူလဲမဟုတ္ ... ဘာမွလည္းမတတ္ ... ဒီလိုလူမ်ဳိးက html ကိုဘယ္လို နားလည္မလဲ CSS code ဆိုလဲ မသိ .... ပိန္တယ္ေလ အရမ္းပိန္ေတာ့ ၀တဲ့သူေတြ ေျပာေပါ့ ....

ဘေလာက္ကိုလုပ္လိုသာ ပီသြားတယ္ ဘာတင္ရမွန္မသိဘူး .... ခ်စ္သူကို သတိရေတာ့ အဲ သူကိုေျပာခ်င္တဲ့ စကားေလးေတြဒီကေျပာမယ္ ... ကဗ်ာေလးေတြေရးမယ္ ... ကိုယ္ေတာ့ ဟုတ္ေနတယ္ ... အဲ ျပသာနာရွိတာ က ဟို မာစတာႀကီး သူကဘာတင္ရမွန္းမသိေတာ့ ... သူေတြ႕သမွ်ကိုလည္း သူမ်ားကို share လုပ္ေပးခ်င္တဲ့စိတ္ကမ်ားေတာ့ .... ဟိုက ဒီက ပိုစ္ကို ယူတင္တယ္ ... အဲ တစ္ခ်ီေတာ့ ... မ်က္ရည္က်လုတယ္ ကိုေတာ္ေခ်ာ သူမ်ား page မွာတင္ထားတဲ့ softward တစ္ခုကို သူ႕ page မွာတင္လိုုက္ေတာ့ ကေလာဆဲခံရတယ္ .... ကၽြန္ေတာ္ သနားသြားတယ္ ... သူ႕ခမ်ား စိတ္ဓါတ္လည္းက်သြားတယ္ ... ကိုယ္က ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး သူမ်ားကို ျပန္ပီ တဆက္ ေျပာျပခ်င္တာဘာ
ဒီလိုျဖစ္ေတာ့ ... ဒီတစ္ခ်ီေတာ့ သူခံလိုက္ရတယ္ ေျပာလုိက္ခ်င္တယ္ဗ်ာ ... Blogger မ်ားအားလံုးကို "မာနေတြမထားၾကပါနဲ႕ ... မိမိႏိုင္ငံ မိမိလူမ်ဳိးေတြအတြက္ မိမိသိတဲ့ တတ္တဲ့ ပညာ တစ္ခ်ဳိ႕တစ္၀က္ကိုေပးလွဴေကာင္းပါတယ္ "... ကၽြန္ေတာ ္တို႕ေတြဟာ ဒီ လို Bloge ကို လုပ္ပီ သက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းျပဳျခင္းမဟုတ္ပါ .... မိမိ၀ါသနာ ... စိတ္ခံစားမႈ .. ရင္ထဲက မေက်နပ္ခ်က္မ်ားကို လြတ္လပ္မႈရွိတယ္ ထင္တဲ့ ဒီေနရာေလမွာ ရင္ဖြင့္ၾကတာပါ ....

အမိျမန္မာေျမမွာရွိၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကိုလဲ chatting ဘဲ တစ္ေနကုန္ ေျပာေနမဲ့အစား ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ အတတ္ပညာေတြကို ဦးစားေပေဖၚျပထားတဲ့ ဘေလာက္ေတြမွာ ၀င္ေလ့လာဖို႕ လဲ တိုုက္တြန္းခ်င္တယ္ ... ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ေငြေၾကးတစ္ျပာတစ္ခ်ပ္မရဘဲ အခ်ိန္ကုန္ခံစဥ္းစား ဘာသာျပန္ေဖၚျပေပးတဲ့ သူေတြဟာ သူတို႕တတ္တဲ့ ပညာေတြနဲ႕ မိမိတို႕ႏိုင္ငံနဲ႕ လူမ်ဳိးေတြကို ဘယ္သူတစ္ဦးကမွ တာ၀န္ေပးျခင္းမဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္တာ၀န္ကိုသိကာ အလုပ္ေၾကြးျပဳတဲ့သေဘာပါ ေစတနာထက္သန္းလွတဲ့ သူတို႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြကို အသိမွတ္ျပဳ ရာေရာက္ပါလိမ့္မယ.္................. ။ ။